در این نوشته، به شما یاد خواهیم داد که چگونه یک منظره ی رویایی نجومی، به وسیله ی اسپری خلق کنید.

البته، ما فقط می توانیم تکنیک را به شما آموزش بدهیم، بقیه ی ماجرا را خیالِ ماجراجوی شما خلق میکند، و خب مانند هر فنِ هنری دیگری، تنها با تمرین زیاد می توانید اثری جذاب خلق کنید.

ابتدا وسایلی که احتیاج دارید:

۱- اسپری، هر چقدر رنگ های بیشتری داشته باشید، کارتان جذاب تر است! حداقل ۷-۸ تایی بخرید، بین رنگ هایتان، انواع آبی ها، سیاه، سفید و قرمز حتما باشد. بهتر است از اسپری های براق استفاده کنید.

۲- صفحه ی نقاشی تان، یک مقوای براق بزرگ، هرچقدر بزرگتر باشد بهتر است، نا سلامتی شما می خواهید آسمان ها را نقاشی کنید. البته هیچ الزامی به مقوا نیست، پیشنهاد میکنیم ابتدا با مقوا شروع کنید و وقتی که کارتان جدی تر شد، کارتان را بر روی بوم ببرید، بوم های بزرگتر از ۱۰۰ در ۸۰ سانتی متر.

۳- دستکش و ماسک! شما که نمی خواهید تمام ریه هایتان پر از رنگ شود؟ حتما یک ماسک مناسب داشته باشید و البته دستکشی انتخاب کنید که راحت بتوانید با آن کار کنید، مثل دستکش جراحی!

۴- درب قابلمه، ظرف سس مایونز، درب قوطی رنگ، فیریزبی! و هرچیز گرد دیگری که سایز سیارات دلخواه شما باشد.

۵- روزنامه، پارچه، ابر و سایر منسوجات برای خلق بافت دلخواهتان بر روی سیاره ها و سحابی ها.

۶- مقواهای باطله و تیغ و قیچی برای ساخت شابلون هایتان

۷- احتمالا خودتان بعد از کمی کار کردن می توانید بقیه ی وسایلی که به کارتان کمک می کنند را پیدا کنید.

FFJL0GGFT3K6SR6.LARGE

شروع کار

مرحله ی اول : بدانید میخواهید چه چیزی بکشید، چند تا سیاره لازم دارید، قرار است چه رنگی باشند، سحابی می خواهید داشته باشید؟ یک کهکشان مارپیچی چطور؟

یک جایی در بیرون از خانه، مثل حیاط، پشت بام یا تراس انتخاب کنید، ماسک را به صورتتان بزنید و دستکش هایتان را دستتان کنید و آماده ی کار شوید.

نکته : حتی یک نسیم کوچک هم می تواند کار شما را خراب کند، یک روز آفتابی و آرام را برای این کار انتخاب کنید.

 

مرحله ی دوم : رنگ هایتان را انتخاب کنید و سیاره هایتان را رسم کنید!

سیاره هایتان می توانند به هیجان انگیز رنگ های ممکن باشند. فعلا به گرد بودن سیاره ها فکر نکنید، فقط رنگ را به اندازه ای که دوست دارید روی مقوا بپاشید! بگذارید رنگ ها با هم قاطی شوند و شما را سر ذوق بیاورند.

تصویر پایین را نگاه کنید، اینجا قرار است ۲ سیاره داشته باشیم، شما می توانید بیشتر یا کمترش کنید. بار اول همین ۲ را بکشید، دفعات بعدی تعدادش را عوض کنید، با تمرین خیلی چیزها دستگیرتان می شود.

F5NETD2FT3K6SXJ.MEDIUM

مرحله ی سوم : حالا تا رنگ ها خشک نشده اند، با پارچه یا روزنامه یا ابر، روی آن ها بافت ایجاد کنید، تصویرهای پایین را نگاه کنید تا دقیقا متوجه شوید منظور ما چیست، می توانید با استفاده از ابر یا پارچه های مختلف بافت های مختلفی ایجاد کنید، حتی می توانید قاره های مختلفی روی سیاره تان ایجاد کنید.

FQCXJYFFT3K6T0R.MEDIUM

F2V15Q6FT3K6T0Q.LARGE

مرحله ی چهارم : سیاره های شما که در حالت بدر نیستند؟ اگر نباشند نقاشی شما زیباتر می شود، برای همین اسپری مشکی را بردارید و مقداری که دوست دارید در محاق باشند را سیاه کنید. البته خیلی اصراف نکنید! شبیه به ماه شب ۱۶ تا ۱۸ باشند کافی است. ( اگر بار اولتان است. تصویر را ببینید و دقیقا همان را تکرار کنید، دفعه های بعدی خودتان هرکاری دوست داشتید با سیاره هایتان بکنید. )

F4VSOCCFT3K6T0P.LARGE

مرحله ی پنجم : همه می دانند که سیاره ها گرد هستند! سیاره های شما هم باید گرد شوند بلاخره.

از درب قابلمه کمک بگیرید، یا چیز گرد دیگری! روی سیاره تان بگذارید و با اسپری همه جا را سیاه کنید.

FEEUZSRFT3K6T32.LARGE

FSKGPCBFT3K6T31.LARGE

مرحله ی ششم : همان طوری که درب قابلمه ها روی سیاره هایتان هستند، ستاره ها را اضافه کنید، اسپری سفید و زرد را از فاصله ی بالا و به مقدار کم استفاده کنید.

همچنین می توانید سحابی هم به تصویرتان اضافه کنید، آبی و قرمز های تصویر را ببینید.

F5KDCEHFT3K6T7P.LARGE

مرحله ی هفتم : بعد از این که رنگ ها خشک شدند، درب قابلمه ها را بردارید، از نتیجه ی کارتان لذت ببرید، قابش کنید و به دیوار اتاقتان نصب کنید، البته اگر کار اولتان به درد نخورد، ناراحت نشوید، آن را دور بیاندازید و دوباره امتحان کنید.

FGHC4KDFT3K2PS7.MEDIUM

F0IZ7GJFT3K6SQH.LARGE

تصاویر پایینی را هم ببینید، می توانید از آن ها الهام بگیرید، بعد هم از کارتان عکس بگیرید و برای رصدگاه ارسال کنید.

F8VXPMNHSE94FZ3.LARGE

FCUUEYHFT3K2PX2.LARGE

FOC6SA9FT3K2PX7.LARGE

FRRQUDDFT3K2PWX.LARGE

FV20OUTFT3K2Q1C.LARGE

رصدگاه، در سال ۸۸ اولین نمایشگاه نقاشی های نجومی با اسپری را در کاخ سعدآباد برگزار کرد. ( لینک خبر ) پس از آن چند نمایشگاه دیگر نیز در ایران با این تکنیک برگزار شد. نقاشی نجومی با اسپری، یکی از هیجان انگیزترین کارهایی است که می توانید انجام دهید.

در قسمت بعدی، ما به شما تکنیک خلق یک کهکشان مارپیچی با اسپری را آموزش می دهیم.

 

ترجمه و اقتباس : تحریریه ی رصدگاه

برگرفته از :

http://www.instructables.com/id/How-to-paint-an-amazing-space-scene

http://www.instructables.com/id/Spray-paint-art-1

رصد با تلسکوپ‌های بزرگ دنیا، در نقاطی گاه دورافتاده، تجربه‌ی بی‌نظیر ومنحصر به فردی است. مهیا ساختن چنین سفری معمولا کار ساده‌ای نیست. بسیاری از منجمان از مدت‌ها قبل درخواست زمان رصد مید‌هند و اگر درخواستشان مورد قبول واقع شد، گاه باید مسافت‌های طولانی را سفر کنند تا به مکان رصدخانه‌ی مورد نظرشان برسند. به طور کلی این کار بسیار پرهزینه و در عین حال پرهیجان و همراه با تجربیات فراوان است. در طی این سفر گاه نیاز به آموزش‌های جدید و آشنایی با نحوه‌ای استفاده از ابزارهای مخصوص است . مقدمات کار رصد تقریبا از زمان غروب خورشید آغاز و تا زمان طلوع خورشید میتواند ادامه پیدا کند

مکان قرار گرفتن رصدخانه های بزرگ معمولا در نقاطی به دور از آلودگی نوری و بر بلندای کوه‌ها قرار دارد و به همین دلیل، شب‌های رصدی پر است از ستارگان و کهکشان راه شیری گاه به طرز خارق‌العاده‌ای در آسمان خود را به نمایش میگذارد

ویدیوی زیر آخرین کار من به روش مرور زمان یا تایم لپس است، به منظور نمایشی کوتاه از این سفر مهیج! این سفر از ایران به جزیره‌ی لاپالما از مجموعه‌ جزایر قناری اسپانیا در جنوب قاره‌ی اروپا انجام شد! تلسکوپی که مورد استفاده بود، تلسکوپ دو ونیم متری  آیزاک نیوتن است. امیدوارم از دیدن این ویدیو لذت ببرید

لینک ویدئو در یوتیوب : https://www.youtube.com/watch?v=X9jYdfKMvRg&feature=youtu.be

لینک ویدئو در ویمو : http://vimeo.com/104689352

وب سایت شخصی معین مصلح :http://moeinmosleh.com/an-observer

آنچه در زیر مشاهده میکنید، طرح ساخت و ماکت پارک موزه نجوم، توسط خانم ماندانا نعمتی می باشد.

عنـوان درس : پایان نامه
نام طراح :  ماندانا نعمتی
دانشگاه : غیرانتفاعی روزبهان ساری
نوع کاربری : مجموعه چند عملکردی

park-mooze-nojoom

توضیحات طراح :

ایده های طراحی : در این پروژه با توجه به مکان قرارگیری آن (شهر سمنان) و بافت تاریخی آن، سعی کردم از عناصر معماری سنتی و اصیل ایرانی استفاده کنم. دیوارها و پوسته های مشبک با طرح و نقوش سنتی استفاده از قوس های ایرانی ایده گیری از عملکرد بادگیرها برای تهویه ی طبیعی داخل گالری ها و… از این مواردند.
البته ایده ی اصلی شکل گیری حجم کلی، هندسه حاکم بر کهکشان ها و اجرام سماوی می باشد شکل گیری اجرام سماوی از خوشه ها گرفته که دربرگیرنده ی چندین کهکشان هستند تا کهکشان ها، منظومه ها و حتی سیارات که خود دارای چندین قمر هستند، همگی بر اساس مرکزیت و گردش حول یک مرکز ثابت می باشد.مرکزیتی که حتی در کوچکترین ذره ی کشف شده تاکنون توسط بشر یعنی اتم ها نیر قابل مشاهده است در اتم ها نیر الکترون ها و پروتون ها در مدارهایی حول هسته ی اتم در گردشند. و این مرکزیت را در خانه ی خدا (کعبه) نیز می توانیم مشاهده کنیم…

( برای دیدن تصاویر در اندازه ی بزرگتر، می توانید بر روی آن ها کلیک کنید، یا به اسلایدشو انتهای صفحه مراجعه کنید )

park-mooze-nojoom (2)

نمای شمالی

نمای شمالی

نمای جنوبی

نمای جنوبی

مقطع 3

مقطع ۳

مقطع 2

مقطع ۲

مقطع 1
مقطع ۱
پلان پارک موزه – طبقه همکف

پلان پارک موزه – طبقه همکف

تصویر ماکت 1

تصویر ماکت ۱

تصویر ماکت 2

تصویر ماکت ۲

تصویر ماکت 3

تصویر ماکت ۳

رندر پارک موزه

رندر پارک موزه

رندر پارک موزه

رندر پارک موزه

رندر پلانتاریوم مجموعه

رندر پلانتاریوم مجموعه

رندر پارک موزه

رندر پارک موزه

رندر پارک موزه

رندر پارک موزه

رندر فضای داخلی

رندر فضای داخلی

رندر فضای داخلی

رندر فضای داخلی

سیرکولاسیون طبقات، با ایده از فرضیه ی جهان های موازی در واقع دو نوع گالری که با ارتفاع های متفاوت به موازات هم به سمت بالا هدایت می شوند و در ارتفاع مشخصی این دو نوع گالری به هم متصل شده و جا به جا می شوند.

سیرکولاسیون طبقات، با ایده از فرضیه ی جهان های موازی در واقع دو نوع گالری که با ارتفاع های متفاوت به موازات هم به سمت بالا هدایت می شوند و در ارتفاع مشخصی این دو نوع گالری به هم متصل شده و جا به جا می شوند.

مسیر رسیدن به رصدخانه ی مجموعه

مسیر رسیدن به رصدخانه ی مجموعه

پلانتاریوم یا آسمان نمای مجموعه به عنوان مرکز حجم آسمان نما وسیله ای است شامل یک پروژکتور نوری یا دیجیتالی که در مرکز یک نیمکره ی گنبدی شکل نصب شده و عمل شبیه سازی صورت های فلکی و سوژه های سماوی را در هر زمان از سال انجام می دهد.

پلانتاریوم یا آسمان نمای مجموعه به عنوان مرکز حجم آسمان نما وسیله ای است شامل یک پروژکتور نوری یا دیجیتالی که در مرکز یک نیمکره ی گنبدی شکل نصب شده و عمل شبیه سازی صورت های فلکی و سوژه های سماوی را در هر زمان از سال انجام می دهد.

ایده های طراحی (با استفاده از الگوی بادگیرهای ایرانی برای هدایت هوا به داخل مجموعه و خنک و مرطوب کردن آن)

ایده های طراحی (با استفاده از الگوی بادگیرهای ایرانی برای هدایت هوا به داخل مجموعه و خنک و مرطوب کردن آن)

ایده های طراحی (استفاده از طاق های ایرانی)

ایده های طراحی (استفاده از طاق های ایرانی)

ایده های طراحی

ایده های طراحی

منبع

چند روز پیش، در حین وبگردی هایمان، برای یافتن یک برنامه ی تعاملی در ساخت مراکز علمی، به وبلاگ شخصی یک خانواده ی امریکایی برخوردیم، کریستین ( مادر خانواده ) در یک متن کوتاه، نوشته بود یک روز که برنامه ی خاصی نداشته اند و می خواستند که تنها وقتشان را پر کنند، به همراه پسرش آیدان ( که در تصاویر با او آشنا خواهید شد) به آسمان نمای ادلر رفته اند و به همراه تصاویر،برنامه ای که در آسمان نما داشته اند را شرح داده بود.

آسمان نمای ادلر، قدیمی ترین آسمان نما در ایالات متحده است، شاید بتوان گفت که هریک از برنامه هایی که در آنجا اجرا می شود احتیاج به چندین مطلب جداگانه برای معرفی دارد، بعدا در مطالب بیشتری، به معرفی خود آسمان نما و برنامه های آنجا و روش هایی که برای آموزش علم برای عموم دارند می پردازیم.

در این مطلب، فقط می خواهیم که با آیدان کوچولو همراه شویم و ببینیم که او چگونه چند ساعتی را در آسمان نما گذرانده است.

شاید دیدن این مطلب، و بقیه مطالبی که معرفی آسمان نماها و مراکز علم برای عموم در خارج از ایران است، تلنگری باشد برای مدیران دولتی مراکز علم برای عموم در ایران.

کریستین ابتدا تصور میکرده که حوصله ی پسرش در یک آسمان نمای قدیمی سر برود، اما آیدان با لذت تمام ۲ ساعت مشغول بازی و اکتشاف در سیاره ی ایکس بوده است.

سپس او در وبلاگشان توضیح داده که یک فیلم سه بعدی از رصدخانه های مدرن دنیا دیده اند که آن ها را با آخرین تکنولوژی هایی که در رصدخانه ها و علم نجوم به کار می رود آشنا کرده است، و در سالن های دیگر، راجع به منظومه شمسی، مریخ ، تاریخ نجوم و … آموخته اند. همچنین راجع به الگوبرداری و کاربردهای نجوم در زندگی روزمره هم چیزهایی یاد گرفته اند ( که خود کریستین از این بخش بیشتر خوشش آمده است. )

آسمان نمای ادلر، توانسته است یک روز بی برنامه ی یک خانواده را  به ۶ ساعت هیجان انگیز و آموزش دهنده تبدیل کند.

لینک منبع اصلی

 

تاریخچه
اگر اهالی یک منطقه به دنبال علومی چون اخترفیزیک یا اخترشناسی بودند، شاید رصدخانه ای شبیه این داشتند. برج آینشتاین در شهر پستدام آلمان چیزی شبیه کوتوله ی کنجکاوی است که آسمان را از میانه ی زمین کشف می‌کند ولی در واقع نمونه‌ی زیبا از یک  معماری اکسپرسیونیست اوایل قرن بیستم است. با این حال، درست مثل آن منطقه، تاریخش هم همیشه با آرامش همراه نبوده است.

Skizze zum Einsteinturm von Erich Mendelsohn

اسکچ های اولیه اریک مندلسن از برج آینشتاین

ایده‌ی برج آینشتاین (۱) به سال ۱۹۱۷ برمی‌گردد؛ در همان سال هم بنیان گذاری و وقف عام شد. در سال ۱۹۲۴ یعنی سه سال بعد از اهدای نوبل به آینشتاین ساخت و ساز آن شروع شد و در همان زمان آلمان در شرایط تغییرات بزرگی بود. این برج را معماری به نام اریک مندلسُن (۲)  طراحی کرد که در آن زمان یکی از سرشناس‌ترین معماران مدرن اروپا بود (تصویرش در اینجا به سال ۱۹۳۱ برمی‌گردد).

اریک مندلسُن

اریک مندلسُن

 او در آلمان بیش از هر چیز برای کارهای معاصرش شناخته می‌شد، ولی علاقه‌اش به این دوران با مواردی چون علاقه به کوربوسیه و فان در روهه در هاله ای از ابهام بود. در این نوشته به یکی از بهترین آثارش می‌پردازیم.

پُستدام در ۲۵ کیلومتری جنوب غربی پایتخت آلمان، برلین، قراردارد و برج آینشتاین بر روی یکی از بلندترین تپه‌های شهر به‌نام تلگرافنبرگ (تپه‌ی تلگراف) واقع شده. تقریباً برج کوچکی است ولی بنای جالبی دارد. ایده‌ی مندلسُن، سمبُلی به نشانه‌ی تجلیل بزرگی ایده‌های آلبرت آینشتاین بود، ولی ساختمان همچنان در مرحله‌ی ساخت ماند تا اینکه به صورت موقتی نامش در زمان تسلط نازی در سرتاسر آلمان، به سال ۱۹۳۳ از یادها رفت و در جنگ جهانی دوم آسیب جدی دید. مندلسُن در طرحش از انعطاف کاملی استفاده کرد که زاویه در آن وجود نداشت، گوشه‌ها گِرد و نرم هستند و بتُن برای این کار بهترین گزینه بود؛ زیرا منحنی در آن به بهترین شکل در می‌آمد. ولی در آن زمان بتُن کم یافت می‌شد و به ناچار بخش‌هایی از آجر ساخته شد. این ترکیب به‌صورت یک اثر جالب با ترکیبی از گچ و سیمان، کار کرد. این بنا همچنان یکی از بی‌نظیرترین ساختمان‌های قرن بیستم است.

برج آینشتاین در خود یک تلسکوپ خورشیدی فوق‌العاده را جای داده که اخترشناسی به نام اروین فینلی-فروندیلش (۳) آن را طراحی کرده و ایشان هم شخصاً دستیار آینشتاین بود. در تصویر، نمای داخلی گنبد، سمت راست خورنگار، و سمت چپ آینه بازتابی باریکه‌ی نور را پایین برج می‌بینید.

نمای داخلی گنبد، سمت راست خورنگار، و سمت چپ آینه بازتابی

نمای داخلی گنبد، سمت راست خورنگار، و سمت چپ آینه بازتابی

آنچه مایه‌ی شکوه این بناست، دعوت مندلسُن از آینشتاین برای بازدید و گرداندن ایشان در برج است. او مدت زیادی منتظر ماند تا یکی از مشهورترین دانشمندان آن زمان پا به این بنا بگذارد. و منتظر ماند، و منتظر ماند… بعدها آینشتاین بالاخره با هیئتی از آن بازدید کردند و نظر آینشتاین این بود: اُرگانیک! تا الان نمی‌دانیم منظورش دست‌انداختن بوده و یا تمجید از بنا.

اروین فینلی-فروندیلش

اروین فینلی-فروندیلش

یکی از طنزآمیزترین نکات این بنا، درآمیخته بودن زندگی شهروندی آلمانی در آن زمان با آن است. سه نام درهم‌تنیده با  در آن زمان، فینلی-فروندلیش، مندلسُن و آینشتاین همگی باید آلمان را دهه‌ی ۱۹۳۰ ترک می‌کردند، چون دودمانشان یهودی بود. گزارشی به‌دست آمده که نماد آینشتاین در برج در دوره‌ی نازی‌ها باید ذوب می‌شد، ولی بعد از جنگ ۱۹۴۵ تأیید شد که کارگرانی در برج پنهان شده بودند. این بنا با بمباران‌های متوالی آسیب دید، و باید دوباره بازسازی می‌شد. بازسازی مجدد در سال ۱۹۹۹ یعنی جشن ۷۵ سالگی بنا، اجرا شد.

حدود سال ۱۹۱۱ آینشتاین بر روی نظریه نسبیت عام کار میکرد. یکی از پیش‌بینی‌های این نظریه برآن بود که باید انتقال طیفی کوچکی در خطوط طیف بر اثر میدان گرانشی خورشید دیده شود. امروز این اثر را انتقال به سرخ می‌شناسیم. و کاربری برج طوری طراحی شد که این پدیده را تأیید کند. دیری نگذشت که مشخص شد، نفوذ گرانشی خورشید در طیف الکترومغناطیس و اثر انتقال به سرخ دشوارتر از آن است که برج آینشتاین برای آن برنامه ریخته بود. در نتیجه، اثرات برون جوی خورشید و رفتارهای آن مورد بررسی قرار گرفت. تا دهه ۱۹۵۰ انتقال به سرخ خورشیدی دیده نشد. میدان‌های مغناطیسی خورشیدو رفتارشان، به هدف اصلی برج آینشتاین تبدیل شد.

بیشتر مردم می‌دانند که آینشتاین چه سرنوشتی داشت. او باید برای ادامه کار و زندگی به آمریکا می‌رفت. ولی مندلسُن و فینلی-فروندلیش چه؟ هر دو به‌دلیل جریان ضدسامی‌گرایی (ضدیهود به‌طور خاص) (۴) در دهه ۳۰  آلمان را ترک کردند. ولی چه اتفاقی برایشان افتاد؟ مندلسُن (سمت چپ در عکس) در سال ۱۹۳۳ در بریتانیا، و به‌طور غیرمنتظره‌ای به آمریکا رفت. او در کنار دیگرانی، به ارتش آمریکا در ساختن دهکده‌ای آلمانی کمک کرد. این هم روشی بود که ارتش آمریکا برای رسیدن به بمب در سال‌های ۱۹۴۴ و ۱۹۴۵ دست به انجامش زد. مندلسُن در سال ۱۹۵۳ فوت کرد.

و اما امروز…

برخلاف کشورهای عقب افتاده، در کشورهای پیشرفته وقتی کاربری یک بنا یا مکان با هدف آن در توازن نیست، و یا مانند موردی که اشاره شد، خطوط طیفی تأثیر گرفته از گرانش دیده نشد، این بنا تخریب نشد تا به تفریح‌گاهی آلوده به زباله و یا منازلی چند طبقه تبدیل شود. آلمان کشوری ست که قدمت علوم در آن آنقدر هست که می‌توان ادعا کرد علم مُدرن پایه و اساسی محکم جز این کشور ندارد. بنا به تاریخچه‌ای که ذکر شد بنا مطابق تصاویری که از مؤسسه‌ی لایبنیتز می‌بینید به شیوه‌ای سنتی بازسازی و امروز یک رصدخانه‌ی خورشیدی است. رصدخانه‌های خورشیدی مطالعه‌ی گسترده‌ای روی خورشید به عنوان یک ستاره‌ی نمونه دارند. از میدان‌های مغناطیسی تا لایه‌های مختلف ستاره، و فرایندهای هسته‌ای داخل ستاره، تحول آن و موضوعات متنوعی که یک اخترفیزیکدان هسته‌ای و پلاسما باید بداند.

دانشگاه برلین در برخی از موضوعات هم با این مؤسسه همکاری دارد. بسیار از این برج به عنوان رصدخانه خورشیدی پروژه‌‌های مرتبط خود در مقاطع کارشناسی ارشد، دکترا و فوق دکترا استفاده می‌کنند. این برج که به رصدخانه هابیت‌ها هم بین عده‌ای معروف شده، بازدید عموم هم دارد. علت این نام عام به رصدخانه شمایل خانه‌هایی ست که در اسکاتلند می‌توان یافت و کوتوله‌هایی که در داستان‌های تالکین هم نقشی اساسی در رسیدن به آن حلقه‌ی کلیدی بازی می‌کنند. دانشگاه پُستدام ارگان اصلی برنامه‌ریزی کننده‌ی آموزشی و استفاده از این مرکز علمی است.

برج آینشتاین معروف به رصدخانه هابیت

برج آینشتاین معروف به رصدخانه هابیت

این رصدخانه به‌طور خاص، روی موضوعاتی چون، مناطق فعال خورشیدی، و تحلیل قطبش نور که اندازه‌گیری میدان مغناطیسی را سبب خواهد شد، و همینطور اندازه‌گیری سرعت‌های شعاعی سطحی (نورسپهر) تمرکز دارد. امکانات آن کاملاً به روز شده و جزو مهم‌ترین رصدخانه‌های خورشیدی اروپا محسوب می‌شود. برج آینشتاین امروز جزئی از مؤسسه‌ی اخترفیزیک لایبنیتز (۵) در پستدام و رصدخانه‌ی بابلزبِرگ (۶) است. تپه‌ تلگراف که محیط آن برای هواشناسی و تحقیقات قطبی هم مورد استفاده قرار می‌گیرد، میزبان رصدگران خورشید است.

تلسکوپ خورشیدی با کانونی بسیار طولانی که طرح خاص رصدهای خورشیدی است، و آبنه ای ۶۳ سانتی‌متری  بعد از جنگ جهانی دوم تاکنون فعال بوده است. با بهینه کردن تلکسوپ طیفی با توان تفکیک خطوط تا ۱۰ به توان ۶ و در شرایط بد آب و هوایی به نسبت روزهای آفتابی و صاف، ۱ تا ۲ اینچ تفکیک می‌کند.

پانوشت ها :

۱. یا به آلمانی Einsteinturm

۲. Eric Mendelsohn

۳. Erwin Finaly-freundlich

۴. جریان ضدسامی‌گرایی در واقع ایده‌ی حکومت نازی در ریشه‌ی آریایی و عدم تمایل به اختلاط و ارتباط با سامی‌ها بود، که مردمان خاورمیانه، اعم از یهودیان، و عرب‌ها و آرامی‌ها، کلدانی‌ها و نبطی‌ها و چند قوم دیگر، چون آشوری‌ها تلقی می‌شدند.

۵. Leibniz-Institut für Astrophysik Potsdam (AIP)

۶. Babelsberg Observatory

گالری تصاویر

منبع تصاویر وب سایت زیر بوده است :

http://www.aip.de/image_archive/Telegrafenberg_Observatory.Einsteinturm.html

 

نمایشگاهی از عکس‌های عماد نعمت‌اللهی با عنوان «مشق شب» از جمعه ۱۶ فروردین ۹۱ در گالری پاییز خانه‌ی هنرمندان ایران افتتاح می‌شود.

در این نمایشگاه گزیده‌ای از آثار این عکاس با موضوع عکاسی نجوم شامل ۲۵ اثر در ابعاد ۱۰۰×۷۰ و چهار اثر در اندازه‌ی ۴۰×۶۰ سانتیمتر برای بازدید عموم ارائه خواهند شد. تمامی این عکس‌های نجومی از سال ۸۸ به این سو و طی سفر به نقاط مختلف کشور گرفته شده‌اند.
عماد نعمت‌اللهی متولد ۱۳۶۰ در تهران و دانش‌آموخته‌ی کارشناسی عمران در دانشگاه خواجه نصیر است که از سال ۸۶‌ عکاسی با موضوعات حیات‌وحش، طبیعت، معماری و مردم‌نگاری را دنبال کرده است و سابقه‌ی برپایی دو نمایشگاه انفرادی و شرکت در سه نمایشگاه گروهی عکس را در کارنامه دارد.
گشایش: جمعه ۱۶ فروردین ۹۲ از ساعت ۱۷ الی ۲۱
نمایشگاه تا ۲۳ فروردین‌ماه ادامه دارد.
بازدید همه روزه از ساعت ۱۴ تا ۲۱
خانه‌ی هنرمندان ایران، خیابان ایرانشهر، باغ هنرمندان، نگارخانه‌ی پاییز

اگر یکی از مهم ترین بخش های نجوم آماتوری را لذت بردن از زیبایی های آسمان بدانیم ، بدون شک هنرهای نجومی می تواند یکی از مهم ترین بخش های نجوم آماتوری باشد ، یکی از بخش هایی که در ایران تقریبا نادیده گرفته شده است و کمتر شخصی است که به دنبال این بخش از نجوم آماتوری برود. هنرهای نجومی خود زیر‌شاخه ای از هنر علمی‌تخیلی  (science fiction art)  هستند.

afshar3

متاسفانه در بین جامعه‌ی نجومی آماتوری ما به این مورد بسیار کم توجه شده بود ، و اگر هم کارهایی در زمینه‌ی هنر نجومی شده بود ؛ در حد نقاشی های کودکانه بودند.

برای اولین بار در کشورمان ، نقاشی هایی نجومی توسط فرشاد افشار‌فرد و مریم تقی‌زاده ، با تکنیکی کاملا منحصر به فرد ؛ که از لحاظ سبک نیز در ایران برای اولین بار است که اجرا می شود ؛ کشیده شده است.

افشارفرد تا کنون در سبک فوتو رئال کار میکرده و وقتی که با دنیای شگفت انگیز آسمان شب آشنا می شود با تکنیکی جدید این کارها را انجام می دهد.

تعدادی از کارها ، تصاویری واقعی از کهکشان ها و سحابی هاست ، و تعدادی برداشتی هنرمندانه از آسمان ، پر کشیدن خیال ، در میان کهکشانی از رنگ ها ، در تمامی تصاویر مشهود است.

کارهای واقعی و رئال ، تصاویری آشنا از تلسکوپ فضایی هابل ، دنباله دارها ، کهکشان خودمان ، چند سحابی معروف و … هستند ، تمام کارهای رئال شناسنامه ای علمی دارند که توسط مصطفی یاوری آیین نوشته شده اند. و برای هر منجم آماتوری یاد آور تصاویری خاطره انگیز از اعماق آسمان ها می باشند.

afshar2

تصاویری که به صورت انتزاعی کار شده اند نیز ، ترکیبی هستند از سیارات فراخورشیدی ، نورهایی در اعماق آسمان ، سحابی هایی در اعماق کیهان و… . در این تصاویر، رنگ ها به فرمان هنرمند ، آسمانی ذهنی و بدیع را خلق کرده اند که چشم ها را می ربایند.

تکنیک کارها اسپری است . بازی با رنگ ها به وسیله ی اسپری ، بدون هرگونه ابزار و متریال دیگری ، و ترکیب و ادغام رنگ ها ، جادوی آسمان را به تصویر کشیده است.

به زودی نمایشگاهی از کارها در موزه ی هنر ملل مجموعه سعد آباد تهران برگزار خواهد شد ، که تمامی منجمان می توانند  در آن حضور یابند.

afshar1